ΩΜΟΣ
ΩΜΟΣ
Η άρθρωση του ώμου σχηματίζεται από τη συνένωση τριών οστών, της κλείδας, της ωμοπλάτης και του βραχιονίου. Η κλείδα είναι ένα οστό που παρουσιάζει διπλή κύρτωση σαν τελικό S και συνδέει το άνω άκρο με τον κορμό. Η ωμοπλάτη είναι ένα επίπεδο οστό σε τριγωνικό σχήμα και εξυπηρετεί τη σύνδεση του κορμού με το άνω άκρο. Το βραχιόνιο οστό αρθρώνεται με την ωμογλήνη σχηματίζοντας τη γληνοβραχιόνια άρθρωση.
Στη κίνηση του ώμου συμμετέχουν 3 αρθρώσεις:
- Γληνοβραχιόνια (βραχιόνιο με ωμοπλάτη).
- Ακρωμιοκλειδική (ωμοπλάτη με κλείδα).
- Θωρακοωμοπλατιαία (πτέρυγα ωμοπλάτης με θωρακικό τοίχωμα)
Ο ώμος αποτελεί την πιο κινητή άρθρωση του ανθρώπινου σώματος. Τόσο η κινητικότητα όσο και η σταθεροποίηση της ωμικής ζώνης απαιτεί τη συνδυασμένη λειτουργία και των 3 αρθρώσεων. Η μορφολογία της ωμικής ζώνης είναι τέτοια για να εξασφαλίζεται μεγάλο εύρος κίνησης. Η άρθρωση του ώμου πλαισιώνεται από μεγάλο αριθμό συνδέσμων και μυών για να επιτευχθεί σταθερότητα και έλεγχος των κινήσεων. Όταν ο ώμος πονά αιτία είναι κάποιος τραυματισμός ή επαναλαμβανόμενη κίνηση που μπορεί να προκαλέσει διόγκωση ή φλεγμονή γύρω από τους τένοντες. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πρόκειται για σοβαρή πάθηση.
Στροφικό πέταλο
Το στροφικό πέταλο αποτελείται από τους τένοντες τεσσάρων μυών:
- Υπερακανθίου
- Υπακανθίου
- Υποπλατίου
- Ελάσσονος στρογγυλού
Οι παραπάνω μύες ξεκινούν από την ωμοπλάτη και καταλήγουν στην κεφαλή του βραχιονίου με τη μορφή τενόντων, περιβάλλοντάς τη μπροστά – πίσω και επάνω, σχηματίζοντας το στροφικό πέταλο. Οι τένοντες αυτοί είναι επιρεππείς σε τραυματισμούς και ρήξεις.

- Η φθορά που προκαλείται όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι.
- Δραστηριότητες που απαιτούν συχνή και συνεχή χρήση του ώμου.
- Τραυματισμοί.
- Κακή φυσική κατάσταση.
- Συστημικές νόσοι (π.χ. σακχαρώδης διαβήτης).
- Η αρθρίτιδα.
- Τα κατάγματα της ζώνης του ώμου.
- Η θυλακίτιδα, φλεγμονή του θυλάκου που φυσιολογικά προστατεύει την άρθρωση και ενισχύει την ομαλή κίνηση και που μπορεί να οδηγήσει στο σύνδρομο του παγωμένου ώμου.
- Η εξάρθρωση ώμου.
- Η φλεγμονή ή/και η ρήξη των τενόντων του στροφικού πετάλου από τραυματισμό ή υπέρχρηση.
Μπορεί να συνοδεύονται και από ρήξεις των τενόντων.
Κλινικά εκδηλώνεται με έντονο πόνο και περιορισμό κινήσεων της άρθρωσης του ώμου.
Η θεραπεία περιλαμβάνει στα αρχικά στάδια συντηρητική αγωγή με φυσικοθεραπείες και αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Ακολούθως, αν τα συμπτώματα δεν υποχωρούν γινονται ενδαρθρικές εγχύσεις κορτιζόνης.
Στις λίγες περιπτωσεις που ανθίστανται γίνεται αρθροσκοπική αποκατάσταση των βλαβών.